jueves, 24 de noviembre de 2011

Morre a bióloga estadounidense Lynn Margulis.

Lynn Margulis naceu en Chicago o 5 de Marzo de 1938 e morreu, desgraciadamente, o 22 de Novembro de 2011. Foi unha recoñocida bióloga e estaba licenciada na Universidade de Chicago e doutorada pola Universidade de Wisconsin.

Tivo moitos premios e recoñecementos, pero o máis destacable é a medalla outorgada polo ex presidente Bill Clinton en 1999 ou a medalla Nacional de Ciencia. A nivel nacional español, recibiu o "honoris causa" pola Universidade de Vigo.

O traballo máis destacado da súa carreira foi a " Teoría da Endosimbiose Serial (SET) " .

La teoría endosimbiótica postula que algunos orgánulos propios de las células eucariotas, especialmente plastos y mitocondrias, habrían tenido su origen en organismos procariotas que después de ser englobados por otro microorganismo habrían establecido una relación endosimbiótica con éste. Se especula con que las mitocondrias provendrían de proteobacterias alfa (por ejemplo, rickettsias) y los plastos de cianobacterias.
La teoría endosimbiótica fue popularizada por Lynn Margulis en 1967, con el nombre de endosimbiosis en serie, quien describió el origen simbiogenético de las células eucariotas. También se conoce por el acrónimo inglés SET (Serial Endosymbiosis Theory).

En su libro de 1981, Symbiosis in Cell Evolution, Margulis sostiene que las células eucariotas se originaron como comunidades de entidades que obraban recíprocamente y que terminaron en la fusión de varios organismos. En la actualidad, se acepta que las mitocondrias y los cloroplastos de los eucariontes procedan de la endosimbiosis. Pero la idea de que una espiroqueta endosimbiótica se convirtiera en los flagelos y cilios de los eucariontes no ha recibido mucha aceptación, debido a que estos no muestran semejanzas ultraestructurales con los flagelos de los procariontes y carecen de ADN.

Pruebas a favor de la teoría
La evidencia de que las mitocondrias y los plastos surgieron a través del proceso de endosimbiosis son las siguientes:
* El tamaño de las mitocondrias es similar al tamaño de algunas bacterias.
* Las mitocondria y los cloroplastos contienen ADN bicatenario circular cerrado covalentemente - al igual que los procariotas- mientras que el núcleo eucariota posee varios cromosomas bicatenarios lineales.
* Están rodeados por una doble membrana, lo que concuerda con la idea de la fagocitosis: la membrana interna sería la membrana plasmática originaria de la bacteria, mientras que la membrana externa correspondería a aquella porción que la habría englobado en una vesícula.
* Las mitocondrias y los cloroplastos se dividen por fisión binaria al igual que los procariotas (los eucariotas lo hacen por mitosis). En algunas algas, tales como Euglena, los plastos pueden ser destruidos por ciertos productos químicos o la ausencia prolongada de luz sin que el resto de la célula se vea afectada. En estos casos, los plastos no se regeneran.
* En mitocondrias y cloroplastos los centros de obtención de energía se sitúan en las membranas, al igual que ocurre en las bacterias. Por otro lado, los tilacoides que encontramos en cloroplastos son similares a unos sistemas elaborados de endomembranas presentes en cianobacterias.
* En general, la síntesis proteica en mitocondrias y cloroplastos es autónoma.
* Algunas proteínas codificadas en el núcleo se transportan al orgánulo, y las mitocondrias y cloroplastos tienen genomas pequeños en comparación con los de las bacterias. Esto es consistente con la idea de una dependencia creciente hacia el anfitrión eucariótico después de la endosimbiosis. La mayoría de los genes en los genomas de los orgánulos se han perdido o se han movido al núcleo. Es por ello que transcurridos tantos años, hospedador y huésped no podrían vivir por separado.
* En mitocondrias y cloroplastos encontramos ribosomas 70s, característicos de procariotas, mientras que en el resto de la célula eucariota los ribosomas son 80s.
* El análisis del RNAr 16s de la subunidad pequeña del ribosoma de mitocondrias y plastos revela escasas diferencias evolutivas con algunos procariotas.
* Una posible endosimbiosis secundaria (es decir, implicando plastos eucariotas) ha sido observado por Okamoto e Inouye (2005). El protista heterótrofo Hatena se comporta como un depredador e ingiere algas verdes, que pierden sus flagelos y citoesqueleto, mientras que el protista, ahora un anfitrión, adquiere nutrición fotosintética, fototaxia y pierde su aparato de alimentación.

Pruebas en contra de la teoría
* Las mitocondrias y los plastos contienen intrones, una característica exclusiva del ADN eucariótico. Por tanto debe de haber ocurrido algún tipo de transferencia entre el ADN nuclear y el ADN mitocondrial/cloroplástico.
* Ni las mitocondrias ni los plastos pueden sobrevivir fuera de la célula. Sin embargo, este hecho se puede justificar por el gran número de años que han transcurrido: los genes y los sistemas que ya no eran necesarios fueron suprimidos; parte del ADN de los orgánulos fue transferido al genoma del anfitrión, permitiendo además que la célula hospedadora regule la actividad mitocondrial.
* La célula tampoco puede sobrevivir sin sus orgánulos: esto se debe a que a lo largo de la evolución gracias a la mayor energía y carbono orgánico disponible, las células han desarrollado metabolismos que no podrían sustentarse solamente con las formas anteriores de síntesis y asimilación.

martes, 22 de noviembre de 2011

Nova Lista Vermella de Especies Ameazadas.

 Desaparece Rinoceronte Negro Occidental


A última actualización da Lista Vermella da IUCN de Especies Ameazadas revela que subespecie de rinoceronte negro na África Occidental, oeste rinoceronte negro (dicer bicornis longipes), foi declarado oficialmente extinguido.



Cabalo Przewalski 

  Cabalo de Przewalski (Equus ferus) é unha historia de éxito, tendo mellorado o seu estatuto de crítica en Perigo para Ameazadas. Originalmente, había sido declarado como Extinto en Estado Silvestre en 1996, pero gracias a un programa de cría en cautividad ya un programa exitoso de reintroducción, la población salvaje se estima ahora en más de 300. Inicialmente fora declarada extinta na natureza en 1996, pero grazas a un programa de reprodución en catividade e un programa de reintroducción un éxito, a poboación salvaxe está agora estimado en máis de 300.


Tarsero de la isla Siau 

A illa Siau tarsier (thump Tarsius) é unha especie de primate que vive na pequena illa volcánica de Siau. es uno de los 25 primates más amenazados del mundo, considerado en Peligro Crítico después de que su población haya disminuido en un 80%. é un dos 25 primatas máis ameazados do mundo, considerado crítica en Perigo, tras a súa poboación diminuíu un 80%.






viernes, 18 de noviembre de 2011

Documental

    A continuación porei un documental sobre a enerxía nuclear, no que expón argumentos a favor e en contra deste tipo de enerxía, onde o contrasta con datos.


Parte 1                                                                        

  

















Parte 2


















Parte 3


















Parte 4

Francia cuestiona por primeira vez la enegia nuclear como pilar energético.

Francia, Europa-nuclear país, reabriu o debate sobre o retorno da enerxía atómica despois do desastre nuclear de Fukushima, provocada polo terremoto e maremoto de 11 de marzo no Xapón  
Los socialistas y los ecologistas, favoritos para las presidenciales de mayo, han firmado esta semana, pese a algún desacuerdo de última hora, un pacto electoral que les compromete ante la ciudadanía a cerrar para 2025, 24 de los 58 reactores en servicio, que generan el 75% de la electricidad que consumen los 65 millones de franceses. 
Os socialistas e os ambientalistas, os favoritos presidencial para maio, asinaron esta semana, a pesar dalgunhas diferenzas de última hora, un pacto electoral que comete-los para a cidadanía para pechar en 2025, 24 dos 58 reactores en funcionamento, xerando 75% da electricidade consumida por 65 millóns de franceses. El átomo se convierte así en uno de los grandes temas -junto al empleo y el poder adquisitivo- de la próxima batalla electoral, que llega en un momento muy delicado para la economía nacional, cada vez más tocada por la crisis de la deuda que recorre Europa. O átomo pasa a ser unha das cuestións máis importantes, xunto co emprego eo poder adquisitivo da batalla próxima elección, que pasa nun momento delicado para a economía nacional, cada vez máis tocados pola crise da débeda que é executado Europa.

El IRSN, el organismo que reúne a los expertos en protección de la radiación y en seguridad nuclear, reveló ayer que Francia necesita proteger mejor las funciones vitales de todas sus centrales actuales y de la que se construye en Flamanville (Normandía), con el fin de evitar una catástrofe ante un eventual desastre natural. Las pruebas de esfuerzo realizadas tras el accidente de Japón han determinado que será necesaria una gran inversión en mantenimiento y seguridad y varios años de obras.
La noticia no pareció cambiar la opinión del presidente francés, Nicolas Sarkozy, que ayer criticó el acuerdo alcanzado por la izquierda y aseguró que no permitirá que se cuestione un sector que calificó como "una baza excepcional" para el país. "Abandonar esta energía o reducir de forma autoritaria su peso en nuestra producción energética sin tener soluciones alternativas (...) significaría daños considerables para la industria francesa", advirtió durante un discurso en el que atacó al candidato socialista, François Hollande, subrayando que todos los presidentes del país han defendido el poder nuclear porque es uno de los sectores punteros.
Las centrales francesas son hoy un modelo para muchos países, que envidian la independencia energética gala (cosa discutible, porque la fisión del átomo de uranio solo genera luz) y una creciente pujanza exportadora que le ha llevado a firmar acuerdos relacionados con el átomo con países como Argelia, Libia, Jordania, Marruecos, Túnez, Emiratos Árabes, China, India y Brasil.
El gigante nuclear Areva -de mayoría pública, y con participación de la alemana Siemens- suele recordar que Francia y Suecia son los miembros de la UE que emiten, en proporción, menos CO2, y está ahora construyendo dos nuevas centrales de tercera generación, en Finlandia -Olkiluoto- y Flamanville, que deberían empezar a funcionar en 2012.
Pero, siguiendo el ejemplo de Alemania y de Italia, que han decidido frenar en seco sus programas nucleares (Berlín por decisión de su canciller, Angela Merkel, y Roma tras un referéndum), los Verdes franceses han intentado convencer a los socialistas de que lo mejor sería abandonar del todo esta energía.
Hollande, haciendo gala de su imagen moderada y presidencialista, solo ha transigido en reducir el peso relativo del átomo desde el 75% hasta el 50% en las dos próximas décadas. El acuerdo no ha sido fácil, porque el socialista no ha querido comprometerse a parar las obras de Flamanville en la costa de Normandía, viejo caballo de batalla ecologista, y ha chocado con los Verdes al negarse a suprimir la producción de MOX, combustible elaborado a partir del reciclaje del plutonio que alimenta a los reactores.
Areva, que produce el 95% del MOX que se usa en el mundo, se inmiscuyó en la negociación al advertir de las consecuencias que tendría esa decisión para el empleo. En este momento hay en Francia 5.000 personas cuyo trabajo depende de la producción de MOX en La Hague y Marcoule.
Ayer, el PS y los ecologistas acordaron poner en marcha un "plan de reconversión" del sector, a medida que se vayan cerrando las centrales, y sustituirlo con "centros de excelencia en el tratamiento de residuos y el desmantelamiento de reactores". La izquierda se compromete, además, a no exigir la retirada de este combustible antes de 2017 para no perjudicar a la economía nacional.

jueves, 17 de noviembre de 2011

Este "achado relevante" ofrece información sobre o problema da evolución e filoxenia do grupo xenúxidos ancestral, gusanos primitivas que están equipados con pernas que están na raíz da orixe dos artrópodos, o grupo animal máis diverso existe actualmente na biosfera.



El hallazgo fue realizado por un equipo de investigadores del Instituto Universitario de Investigación en Ciencias Ambientales de Aragón (IUCA) de la Universidad de Zaragoza, la Universidad de Valencia y el Instituto Geológico de Moscú. O descubrimento foi feito por un equipo de investigadores do Instituto de Investigación en Ciencias do Ambiente de Aragón (IUCAA) da Universidade de Zaragoza, Valencia University e do Instituto Xeolóxico, en Moscova.

El fósil representa un género desconocido que ha recibido el nombre de 'Mureropodia apae' en alusión a la localidad del hallazgo ya las numerosas patas que tiene, según sus descubridores José Antonio Gámez, Eladio Liñán y Andrey Zhuravlev, que lo han publicado como un capítulo del libro "Evolutionary Biology". O fósil representa un descoñecido que foi chamado de 'Mureropodia APAE ", en referencia ao lugar do descubrimento e as pernas moitos ten, segundo os seus descubridores Jose Antonio Gamez, Eladio Linan e Andrey Zhuravlev, que foron publicados como un capítulo o libro "Bioloxía Evolutiva".

El único espécimen encontrado ha sido depositado por la Dirección General de Patrimonio en el Museo Paleontológico de la Universidad de Zaragoza, donde será expuesto al público en un futuro. O único espécime atopado foi depositado pola Dirección Xeral do Patrimonio do Museo de Paleontoloxía da Universidade de Zaragoza, onde será exposto ao público no futuro.

Esta nueva especie de gusano está considerado como un animal del grupo extinto de los Xenéxidos y nos ilustra sobre cómo eran las formas intermedias entre los "gusanos" primitivos dotados de patas y los artrópodos, dice una nota de la UZ. Esta nova especie de verme é un animal considerado extinto grupo de Xenex e ilustra como as formas foron intermediarios entre os "vermes" pernas primitivas e equipado con artrópodos, di unha nota da UZ.

Sus caracteres lo representan como una especie de animal "puzzle" que posee cuerpo de gusano cubierto por multitud de diminutas verrugas y por microplacas de donde salían "pelos" táctiles y quimiorreceptores. Os seus personaxes representa-lo como unha especie de "puzzle" animal que ten un corpo multitude verme cuberto de verrugas pequenas e microplacas, que saíu "pelos" táctiles e quimiorreceptores.

El gusano tiene al menos cinco pares de patas cortas y telescópicas para una locomoción lenta y provistas de garras para excavar galerías en el fondo marino, posee una larga trompa o probóscide para detectar y cazar presas ocultas en el fango. O verme ten polo menos cinco pares de patas curtas e locomoción lenta telescópica equipado para garras cavando galerías no fondo do mar, ten un tronco longo ou tromba para detectar e cazar presas escondidas no barro.

Está dotado, además, de un sistema digestivo con boca y ano y con apéndices anteniformes insertados en la parte anterior de la probóscide. É equipado tamén cun sistema dixestivo boca e ano e anteniformes apéndices inserida na fronte da tromba.

La preservación de este fósil es "tan excepcional" que permite observar al microscopio haces musculares entretejidos y distribuidos a lo largo de todo el cuerpo formando un saco dermomuscular, precisa la nota de la UZ. A preservación dese fósil é "tan excepcional", que permite microscopio para observar os feixes musculares entrelazadas e distribuídas por todo o corpo nunha bolsa de nota, dermomuscular precisa da UZ.

En opinión de sus descubridores era un animal "todo terreno", pero mejor adaptado a vivir y cazar en el medio marino endobentónico subterráneo y aunque no debía ser demasiado veloz, sí muy eficaz como depredador. Segundo os seus descubridores era un animal "todo terreo", pero mellor adaptados para vivir e cazar no endobentónico ambiente mariño metro pero non debe ser moi rápido, si moi eficaz como un predador.

La investigación ha sido financiada por el Ministerio de Ciencia e Innovación, dentro del Proyecto Murero, dirigido por Eladio Liñán, en el que también participa el Gobierno de Aragón y el Programa CAI-CONAI Europa. A investigación foi financiada polo Ministerio de Ciencia e Innovación, no ámbito Murero Project, liderado por Eladio Linan, que tamén participou o Goberno de Aragón e CAI-CONAI Programa Europa.

Con esta pieza única, el Museo Paleontológico de Zaragoza "refuerza aún más" su papel de ser uno de los museos más importantes del mundo por su contenido en fósiles excepcionales relacionados con el evento conocido como la "explosión de la vida en el Cámbrico". Con esta peza única, o Museo Paleontológico de Zaragoza "reforza" o seu papel como un dos máis importantes museos do mundo polo seu contido fósiles excepcionais relacionados co evento coñecido como "explosión de vida no Cambriano".

Éste fue un "hito geológico y paleontológico único en la historia de la Tierra", por el que la biosfera pasó, en un lapso muy corto de tiempo, de estar dominada por un mundo microbiano a constituirse en otra con una estructura ecológica ya moderna donde, como en la biosfera actual, los animales eran los organismos predominantes y existía la depredación. 
Este foi un "marco histórico único xeolóxica e paleontológica da Terra", que pasou a biosfera, nun curto período de tempo, un mundo dominado por microbiana facerte cunha estrutura moderna e ecolóxica, onde , como na biosfera actual, os animais foron os organismos predominantes e houbo predación.

Murero es el yacimiento cámbrico conocido como la "capilla sixtina de los trilobites" por la conservación, abundancia y variedad de estos fósiles, cuyo número se aproxima a cien especies. Murero Cambriano depósito é coñecida como a "Capela Sistina de trilobites" para a abundancia, conservación e variedade de fósiles, cuxo número é de preto de cen especies.

Un Ácaro Prehistórico a cabalo dunha araña.

O ácaro, cuxa lonxitude é só 176 micras e é pouco visible a simple vista, foi detido en ámbar (resina de árbore fosilizada) tipo Báltico. Se trata del artrópodo fosilizado de menor tamaño que se haya explorado con la técnica de tomografía computarizada de rayos X. Este é o menor fósiles de artrópodos foi explotado coa técnica de tomografía computerizada de raios X

En un artículo publicado en Biology Letters, los autores explican que estos ácaros habrían desarrollado su comportamiento forético durante 50 millones de años. Nun artigo publicado en Biology Letters, os autores explican que eses comportamentos phoretic ácaros desenvolveron máis de 50 millóns de anos. La foresia es la estrategia por la que un animal, sin ser un parásito, se adhiere a otro para desplazarse, una especie de autoestop animal. O fores é a estratexia pola cal un animal, sen ser un parasito, adxunta a outro para moverse, unha especie de carona animal.

El hecho de que el ácaro estuviera conservado en el ámbar facilitó considerablemente la tarea de los científicos. O feito de que os ácaros foron preservados en ámbar facilitou moito o traballo dos científicos. Esta resina fosilizada, empleada con asiduidad en joyería, se conoce también por su capacidad para preservar organismos y también, con gran fidelidad, la acción que estaban realizando en el momento de morir. Esta resina fosilizada, utilizado habitualmente en xoias, tamén é coñecido pola súa capacidade de conservar os corpos e con gran fidelidade, a acción a ser realizado no momento da morte. Se puede decir que el ámbar congela la acción del organismo. Pódese dicir que o ámbar conxela a acción do corpo.

Esta pieza concreta de ámbar fosilizado ofreció a los científicos una excepcional ventana al pasado. Esta peza de ámbar fosilizado deu aos científicos unha fiestra única para o pasado. «La mayoría de piezas de ámbar fosilizadas contienen uno o varios insectos, pero no ofrecen pruebas concluyentes de que hubiera interacción directa entre ellos. "A maioría das pezas de ámbar fosilizado que contén un ou máis insectos, pero non proporcionan probas concluíntes de que calquera interacción directa entre eles. El excepcional espécimen descrito en este trabajo sólo se encuentra una de cada cien mil veces, por dar una idea», manifestó con entusiasmo uno de los autores, el Dr. David Penney de la Universidad de Manchester. O exemplar único descrito neste artigo é só un en cen mil veces, para dar unha idea ", entusiasmou un dos autores, Dr David Penney, da Universidade de Manchester. «La tomografía computarizada nos permitió diseccionar y separar digitalmente el ácaro de la araña y, de este modo, salieron a relucir características importantes de la parte inferior del primero necesarias para su identificación. "A tomografía computerizada permitiu dissecar dixitalmente e separar o ácaro, e así veu á tona importantes características do fondo do primeiro necesarios para a identificación. El espécimen hallado, extremadamente raro en las colecciones de fósiles, podría suponer el registro más antiguo de la familia Histiostomatidae, aún no extinguida.» O espécime atopado, extremadamente raro nas coleccións de fósiles, podería marcar o rexistro máis antigo do Histiostomatidae familia aínda non extinguido. "

Otro de los autores del estudio, el Dr. Richard Preziosi, también de la Universidad de Manchester, comentó en referencia a los hallazgos: «La foresia es el fenómeno por el que un organismo utiliza a otro animal de una especie diferente para transportarse a otros entornos. Outro autor do estudo, Dr Richard Preziosi, tamén da Universidade de Manchester, dixo en referencia ás conclusións: "O fores é o fenómeno polo cal un organismo usa outro animal dunha especie diferente de ser transportados a outra ambientes. Es un comportamiento común en varios grupos diferentes del presente. É un comportamento común en varios grupos distintos agasallos. El estudio de fósiles como el que hemos descrito puede proporcionar indicios importantes de cuánto hace, en tiempo geológico, desde que se desarrollaron estos comportamientos. O estudo dos fósiles como temos descrito pode fornecer pistas importantes por canto tempo, en tempo xeolóxico, que se desenvolveu a partir destes comportamentos. Desde hace sólo unos años disponemos de tecnología que permite aplicar un planteamiento multidisciplinario con el que extraer la mayor cantidad de información posible de fósiles tan diminutos y en posiciones tan infrecuentes; antes apenas se habría podido obtener datos científicos sustanciales de un fósil así.» Para os últimos anos temos tecnoloxía que permite a aplicación dun enfoque multidisciplinar que extraer o máximo de información posible fósiles tan pequeno tan rara posicións antes dificilmente sería substancial datos científicos e un fósil. "

Los ácaros y sus parientes cercanos las garrapatas son artrópodos pequeños que pertenecen a la clase Arachnida y subclase Acari. Ácaros e ácaros están intimamente relacionados pequenos artrópodos pertencentes á clase Arachnida e subclasse Acari. Como es sabido, los ácaros son los causantes de diversas enfermedades alérgicas como la rinitis alérgica estacional, el asma y el eccema, y pueden también agravar la dermatitis atópica. Como é sabido, os ácaros son responsables de diversas enfermidades alérxicas, como rinite alérxica estacional, asma e eczema, e tamén pode agravar a dermatite atópica. Los ácaros suelen habitar en lugares cálidos y húmedos como por ejemplo las camas. Os ácaros xeralmente viven en lugares quentes e húmidos, como camas.

En palabras de otro de los autores, el Dr. Jason Dunlop de la Universidad Humboldt de Berlín: «Como todo el mundo sabe, los ácaros suelen ser animales diminutos; es difícil trabajar incluso con ejemplares vivos. En palabras de outro autor, Dr Jason Dunlop da Universidade Humboldt de Berlín: "Como todos saben, os ácaros son xeralmente pequenas criaturas, é traballo duro mesmo con espécimes vivos. Los fósiles de ácaros son especialmente raros, y el grupo al que pertenece este inusual espécimen descubierto en ámbar cuenta con muy pocos representantes en el registro de fósiles. Fósiles de ácaros son especialmente raras, e do grupo a que este espécime raro descuberto en ámbar ten representantes moi poucos no rexistro fósil. Pero gracias a las nuevas técnicas, pudimos identificar numerosas características importantes, tal y como si estuviéramos estudiando un animal moderno bajo el microscopio electrónico de barrido.» Pero, grazas a novas técnicas, foron identificadas diversas características importantes, coma se estivésemos estudando un animal moderno baixo microscopio electrónico de varrido ".

El Dr. Dunlop también expresó su alegría por el hecho de que su trabajo haya contribuido a «seguir derribando las barreras entre la paleontología y la zoología». Dr Dunlop tamén expresou a súa alegría polo feito de que o seu traballo contribuíu para "seguir as barreiras entre a paleontoloxía e zooloxía."

miércoles, 9 de noviembre de 2011


El Laboratorio de Propulsión a Chorro de la NASA advirtió ya hace unos días de que el asteroide, que tiene el tamaño de un portaaviones, no suponía ningún peligro para la Tierra, y que su recorrido sería una buena oportunidad para estudiarlo de cerca. O Laboratorio de Propulsión a Chorro da NASA advertiu hai uns días que o asteroide, que é do tamaño dun portaavións, non representaba ningún perigo para a Terra, e que a súa viaxe sería unha boa oportunidade para estudar de preto.

Los astrónomos calcularon que '2005 YU55' pasó a unos 324.000 kilómetros de la Tierra , una distancia algo menor que la que separa al planeta de su satélite natural. Os astrónomos estiman que YU55 '2005 'pasou a uns 324 mil millas da Terra, unha distancia un pouco menor que a que separa o planeta do seu satélite natural.

'2005 YU55' no puede chocar con la Tierra, por lo menos de forma fiable en el intervalo que podemos calcular, que se extiende varios cientos de años", dijo el científico de investigación Lance Benner, del Jet Propulsion Laboratory (JPL) en Pasadena, California, en un reciente vídeo de la NASA. "YU55 '2005 'non pode chocar coa Terra, polo menos de forma fiable o período pode ser calculado, que se estende por varios centos de anos", dixo Lance Benner científico do Jet Propulsion Laboratory da NASA (JPL), en Pasadena, California, nun vídeo recente da NASA.

Las antenas del Centro de vigilancia del espacio profundo de la NASA situado en Goldstone (California) y el radar del observatorio de Arecibo, situado en Puerto Rico, han seguido el recorrido del asteroide durante la última semana. As antenas do Espazo Centro de Vixilancia NASA profundo situado no Goldstone (California) e do Observatorio de Arecibo radar, situado en Puerto Rico, seguir o camiño do asteroide durante a última semana.

Los científicos de la NASA esperan obtener imágenes del radar de Goldstone de unos 2 metros por píxel, lo que podría ayudar a conocer con un detalle inusitado cómo es la superficie del asteroide, su forma, sus dimensiones y otras propiedades físicas. Os científicos da NASA esperan obter imaxes de radar Goldstone de preto de 2 metros por píxel, o que podería axudar a atender un detalle inusual como a superficie do asteroide, forma, dimensións e outras propiedades físicas.

Sin embargo, esta no es la primera vez que '2005 YU55' se ha cruzado en el camino de la NASA , ya que el asteroide fue detectado y seguido por el observatorio de Arecibo en abril de 2010, cuando se encontraba a unos 2,3 millones de kilómetros. Con todo, esta non é a primeira vez YU55 '2005 'cruzou o camiño da NASA, porque o asteroide foi detectado e seguido polo Observatorio Arecibo, en abril de 2010, cando tiña preto de 2,3 millóns de quilómetros.

El radar logró captar una imagen del asteroide con una resolución de 7,5 metros por píxel, la cual reveló que tiene una forma casi esférica y un diámetro de unos 400 metros. O radar foi quen de capturar unha imaxe do asteroide cunha resolución de 7,5 metros por píxel, que revelou que ten unha forma case esférica e un diámetro de 400 metros.

A partir de sus observaciones, los astrónomos determinaron que el '2005 YU55' gira lentamente y que tiene un periodo de rotación de 18 horas. Das súas observacións, os astrónomos determinaron que o YU55 '2005 'xira lentamente e ten un período de rotación de 18 horas.

La NASA ya publicó este miércoles imágenes del asteroide tomadas el martes a las 11.45 horas de la costa oeste a una distancia de 1,38 millones de kilómetros de la tierra ó 3,6 distancias lunares. NASA publicou o mércores imaxes do asteroide toma o martes 11:45 na costa oeste, a unha distancia de 1,38 millóns de quilómetros da Terra, ou 3,6 distancias lunares.
Seg
ún indicaron los científicos hace días, la trayectoria del asteroide estaba bien definida, por lo que no existía peligro de que se desviase de su recorrido en torno al Sol e impactase contra el planeta , así como que no provocaría ningún efecto detectable por su influencia gravitatoria. Segundo os científicos por días, a traxectoria do asteroide foi ben definido, de xeito que non había perigo de se desviar do seu camiño en torno ao sol e chocou contra o planeta, e que non causaría ningún efecto detectábel sobre a súa influencia gravitacional .

Los astrónomos indican que la última vez que una roca espacial de este tamaño se aproximó tanto a la Tierra fue en 1976 y la siguiente aproximación conocida de un asteroide con estas dimensiones será en el año 2028. Os astrónomos suxiren que a última vez que unha rocha espacial deste tamaño tan preto da Terra foi en 1976 eo seguinte aproximación dun asteroide coñecido con este tamaño será en 2028.

La NASA detecta y rastrea habitualmente los asteroides y cometas que pasan cerca de la Tierra usando telescopios terrestres y espaciales con su programa de 'Observación de Objetos Cercanos a la Tierra', que ha sido apodado como 'Spaceguard', para detectar si alguno podría ser potencialmente peligroso para el planeta. NASA detecta e examine asteroides e cometas rutineiramente pasan preto da Terra, usando telescopios terrestres e espaciais co seu programa de "Observando obxectos próximos á Terra", que foi apelidado de "Spaceguard", para detectar se algún podería ser potencialmente perigosos para o planeta.

El asteroide fue descubierto en 2005 por el astrónomo Robert McMillan del Laboratorio Lunar y Planetario de la Universidad de Arizona. O asteroide foi descuberto en 2005 polo astrónomo Robert McMillan da Lunar e Planetária Laboratory, University of Arizona.

"Cuando miras través de un telescopio, los asteroides no se ven distintos a las estrellas", dijo McMillan en un comunicado, y explicó que la manera de descubrirlo fue a través de la comparación de una serie de fotografías tomadas en pequeños intervalos de tiempo. "Cando mira a través dun telescopio, os asteroides son diferentes das estrelas", McMillan afirmou nun comunicado, explicando que a forma de descubrir era a través da comparación de unha serie de fotografías tomadas en intervalos de tempo curtos.

martes, 8 de noviembre de 2011

Os homes das Cavernas pintaban cabalos reales.


Foron os homes do Paleolítico os amantes da arte figurativa ou cambiar as súas representacións como o faría un xenio do abstracto? Durante anos, os arqueólogos se pregunta se as pinturas, especialmente aqueles en que os animais aparecen, reproducindo o ambiente natural ou tiña un significado máis profundo e abstracto simbólico. Eran eses animais, así como a pintura? Un equipo internacional de científicos usou ADN antigo para descubrir. Investigadores que focaram os cabalos, eles cren que todas as variacións de cor visto en pinturas rupestres se corresponde coa realidade. Aínda así, eu descubrir que había cabalos salvaxes con manchas brancas e non só os negros ou albazanos (marrón), como se pensaba anteriormente. A investigación aparece na revista Proceedings of National Academy of Sciences (PNAS).

Investigadores de Estados Unidos, Gran Bretaña, Alemaña, Rusia, México e España analizaron as diferenzas entre os xenes para cor da pelaxe de cabalos fósiles de 31 a 35 mil anos atrás, en Siberia, Europa Oriental e Occidental e da Península Ibérica. Os autores descubriron que unha mutación xenética que está asociada coa presenza de manchas brancas formando como o leopardo-un aspecto que é visto en cabalos modernos (como o retratado un) - xa estaba presente en seis dos Europeo de fósiles de cabalos. Ademais, 18 animais presentaron unha variación xenética de albazano, mentres sete tiveron unha variante de cor negra.

Os autores conclúen que todas as cores que hai nas poboacións de cabalo eran facilmente distinguíveis en pinturas rupestres prehistóricos. Os resultados suxiren que as pinturas dos cabalos eran "moito máis realista e menos simbólica ou fantasía de que algúns investigadores asumido", di michi Hofreiter, Departamento de Bioloxía, Universidade de York en Gran Bretaña.Ata agora, os científicos non conseguían explicar a existencia de pinturas rupestres viu cabalo branco, como os da Percha-Melé , Francia, que datan máis de 25.000 anos, sempre que eles crían que eses cabalos non existía naquela época e pensei que era unha intención simbólica ou abstracta do artista.

"Sabendo que os cabalos con pintas de leopardo xa estaban presentes durante o Pleistoceno en Europa pode fornecer novos argumentos para os arqueólogos de interpretar a arte rupestre", conclúe Pruvost Melanie, un investigador do Instituto Leibniz de vida silvestre, en Berlín.


viernes, 7 de octubre de 2011

A Filosofía dun Pos-Moderno


O pensamento de Steve Jobs, que morreu aos 56 anos o mércores despois de sufrir de cancro pancreático, foi valorada como un verdadeiro legado filosófico no mundo dos negocios. Aquí, un resumo de algúns dos seus puntos de vista famosos.

Falando da Universidade de Stanford en 12 de xuño de 2005, cando era consciente de que tiña cancro no páncreas, poderían facer un manual filosófico en valores pos-moderna. "O seu é limitado, non o desperdiçar vivindo a vida dunha persoa. Non pego no dogma, que é vivir como os demais pensan que debería. Non deixe que o ruído da opinión dos outros cale a súa voz interior. E, máis importante, ter a coraxe de facer o que eles din que o seu corazón e intuición. "



"Se hoxe fose o último día da miña vida, quere facer o que fago? Se a resposta é "non" por moitos días seguidos, el sabería que precisaba para cambiar algo. "

"Recordar que estarei morto en breve é ​​a ferramenta máis importante que podo atopar para me axudar a facer as grandes decisións na vida.

Porque case todas as expectativas externas, orgullo, medo a pasar vergoña ou falla, todo o que en face da morte, deixando só o que é verdadeiramente importante. Lembre que vai morrer é a mellor forma que coñezo para evitar a trampa de pensar que ten algo que perder. "

"Ás veces a vida vai bater-lle na cabeza cun ladrillo. Manteña a fe ".

El xa deixara claro que o diñeiro non formaba parte da súa felicidade. El dixo nunha entrevista en 'Diario', en 1993: "Ser o máis rico no cemiterio non é o que máis importa a min. Cama de noite e creo que fixen algo de gran ... Isto é todo o que eu me importa. " Aínda mostrou que a súa mente estaba por enriba de programas e pantallas, "cambiaría toda a miña tecnoloxía por unha tarde con Sócrates", dixo a Newsweek en 2001.

Baixo o lema, "Debería diferente" modo de acción centrado na súa empresa, Apple, pero o mercado de tecnoloxía. En 1996, Jobs foi quen de prever nunha entrevista en 'Wired' aínda que non haxa nada que pode revolucionar o mundo tecnolóxico, o que existía estaba a piques de desaparecer:
"O mercado de ordenadores persoais está morto. Innovación cesou, Microsoft domina coa innovación moi pouco. Apple, e foi. Que o mercado entrou na idade das tebras e estará alí para os próximos dez anos. "

En 1998, nunha reunión de accionistas da empresa, Jobs dixo que "custa moi caro para proxectar os produtos de grupos pechados. A maioría das veces a xente non saben o que queren ata amosar. " Pero "a innovación é o que distingue un líder dos outros" e el sabía. "Eu non podo ir preguntar aos consumidores o que eles queren, porque mentres está a desenvolver, vai querer algo novo." Así que decidín dar-lles o que el pensaba que eles querían.

Máis de 10 anos antes, en 1985, á fronte do cerebro de Apple sería o xeito de innovar: "Cremos que o Mac vai vender millóns e millóns. Nós construímos a nós mesmos. Nós eramos o grupo de persoas que ía xulgar se era grande ou non. Non queremos que saír e facer investigación de mercado, que quería construír o mellor posible. "

Jobs estaba en conta que o proxecto era todo: "A xente pensa que non é importante, unha decoración de interior simple.Para min, nada é máis importante no futuro que o deseño é a alma de todos os creados polo home. " E dixo aínda: "Cando vostede é un carpinteiro facendo unha fermosa peza de mobiliario, non vai usar unha peza de madeira malo para as costas, aínda que o que estea detido á parede e ninguén ve. Vostede sabe que é alí. Para durmir ben polas noites, estética, calidade, deben realizarse ata o fin. "

Os seus argumentos mesmo o axudou a convencer gran empresario outros, como o presidente de Pepsi-Cola, a colaborar con Apple: "É mellor ser un pirata que se alistar na Mariña U. S.", advertiu antes de desafia-lo: "Vostede quere vender auga gaseada o resto da súa vida ou quere facer historia? ". E é que a era do magnate da tecnoloxía que cría que "debemos dicir" non "mil cousas para que seguro que non está mal ou tentar cubrir moito", pero "se o desexa, pode voar, pode confiar en moito en ti. "

O que foi alcanzado, como avisou, é facer "un dente no universo" ou "historia un pouco." "Aínda que non teñamos sido sempre o primeiro, que vai ser mellor xa que a innovación é o que distingue un líder dos outros." Unha ambición que se fixo nada "por medio de un ano de 20 algúns atrás tiña un accidente de coche e morreu, pero foi xeneroso. Espero que todos vostedes ser tan xeneroso. "

Benvidos

Hola a todos os visitantes deste novo blog.

Comezo falando sobre os temas que debatirá este novo blog. Como o seu indica, tratará temas filosóficos, pero tamén haberá entradas de ámbito científico, matemático, tecnolóxico...etc.

Neste blog poderedes atopar noticias, traballos, encostas e demais. Espero que a vosa visita por este mundo vos anime a buscar información e así podelas compartir co resto do mundo. É unha experiencia única para cada un. Se nalgún momento necesites axuda podedes contar comigo poñendo o voso problema, e eu axudareivos en todo o que poda.

Para rematar, despídome de todos vos. Un Saudo.
Marcos